Dugin - prorok (nie)Świętej Rusi

W ostatniej notce wspomniałem o euroazjatyckich fascynacjach prezesa Sykulskiego z Instytutu Geopolityki.  W swoim wywiadzie z 7 listopada br. reklamuje on "jednego z najbardziej oryginalnych rosyjskich myślicieli" - prof. Dugina:

"Aleksandra Dugina można nie lubić, można go nie rozumieć, można się z nim nie zgadzać, ale nie wolno go nie doceniać, a głupotą byłoby lekceważyć. Swoją drogą, polecam Pańskiej i Czytelników uwadze niezwykle ciekawą debatę, swego rodzaju intelektualny pojedynek, który odbył się w tym roku między prof. Duginem a prof. Olavo de Carvalo z Inter-American Institute. Jej zapis jest dostępny w Internecie w języku angielskim."

Powiedziony tym tropem zapoznałem się z poglądami na świat tego "oryginalnego rosyjskiego myśliciela". Dyskusja rzeczywiście bardzo ciekawa ale w mojej ocenie on został zmiażdżony w debacie przez swojego oponenta, prof. Olavo de Carvalho.  Zresztą oceńcie sami:

Carvalho: If Russia today, through the lips of Prof. Dugin, presents itself to the world as the bearer of a great saving spiritual message, it is necessary to recall that she has done it twice before:

(a) In the nineteenth century, all the thinkers of the Slavophile stripe, as Dostoewsky, Soloviev and Leontiev, saw the West as the source of all evils and announced that in the following century Russia would teach the world “true Christianity.” What happened was that all this spiritual arrogance was impotent to detain the advance of communist materialism in Russia herself.

(b) Russian communism promised to bring to the world an era of peace, prosperity and freedom beyond the most beautiful dreams of previous generations.  All it managed to do was to create a totalitarian inferno of which neither Attila nor Genghis-Kahn could have caught a glimpse in a nightmare.

Carvalho: Jeżeli Rosja dzisiaj ustami prof. Dugina, prezentuje się światu jako nośnik wielkiego zbawczego duchowego przesłania, należy przypomnieć, że czyniła to już dwukrotnie w przeszłości:

(a) w XIX w. wszyscy myśliciele nurtu Słowianofili jak Dostojewski, Sołowiow i Leontiew postrzegali Zachód jako źródło wszelkiego zła i głosili, że w kolejnym wieku Rosja będzie nauczać resztę świata "prawdziwego chrześcijaństwa". A się stało tak, że cała ta duchowa arogancja nie była w stanie powstrzymać postępów komunistycznego materializmu w samej Rosji.

(b) Rosyjski komunizm obiecywał przynieść światu erę pokoju, prosperity i wolności przerastających najwspanialsze marzenia poprzednich pokoleń. Wszystko to co udało się stworzyć to totalitarne piekło, o którym ani Attyla ani Czyngis-chan nie śnili nawet w koszmarach.

Co więc czyni prof. Dugina tak atrakcyjnym dla częstochowskiego geopolityka? Może jakaś świetlana idea przewodnia będąca inspiracją dla narodów  Europy Środkowo-Wschodniej? Posłuchajmy więc, co nasz profesor ma nam do zaoferowania:

Zaiste "braterskie" i "słowiańskie" postawienie sprawy. Rosja będzie "zbawiać" Zachodnią Europę od tych natrętów ze Wschodu. Znów ma swoją uniwersalną misję.

I żeby nie było, że prof. Duganina nie doceniam, bądź Boże broń, lekceważę, to podkreślę, że nie mamy tu do czynienia z nowym wcieleniem jakiegoś nawiedzonego "urodliwego" oszołoma typu Rasputina.

Niech Was nie zwiedzie podobieństwo fizyczne. Dugin urodził się w "dobrej nomenklaturowej rodzinie". Jego ojciec był generałem lejtnantem GRU. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych związany był z rosyjskimi organizacjami faszystowskimi i nacjonal-bolszewikami Limonowa. Od 1998 r doradca przewodniczącego rosyjskiej Dumy, od 2008 roku nieoficjalny ideolog rządzącej partii Jedyna Rosja, profesor Uniwersytetu Łomonosowa w Moskwie, doradca premiera Putina. Jeżeli potwierdzą się plotki z polskiej strony narodowych-bolszewików prof. Dugin zostanie niedługo przewodniczącym ZBiR-u. Czyli jeszcze o nim usłyszymy nie raz.

Wydaje się, że prof. .Dugin oprócz geopolityków i kryptofaszystów ma w Polsce również inne sympatie. Kierowany przez niego Euroazjatycki Zwiazek Młodzierzy tak pisał o śmierci Andrzeja Leppera:

Polityczny żołnierz wszechświatowej armii Euroazjatów, konserwatywnych rewolucjonistów, tradycjonalistów, patriotów, człowiek zawsze gotowy walczyć za swoje przekonania, padł na polu bitwy, zmarł na swoim miejscu pracy. My nie wierzymy w hipotezę o samobójstwie, zbyt niepoprawnym politycznie, nieschematycznym, niekonformistycznym był Andrzej Lepper. Zbyt wielu i w Polsce, i za jej granicami, on przeszkadzał.

Aleksander Dugin jest w Rosji niewątpliwie wpływową osobą, jednak biorąc pod uwagę jego pomysły zdumienie budzą jego koneksje w polskich środowiskach radykalnych od prawej do lewej strony.

Jako uzupełnienie przypominam recenzję autorstwa P. Maciążka książki p. Sykulskiego napisanej niewątpliwe pod natchnieniem rosyjskiego guru oraz opinie J.Darskiego i R. Szeremietiwa na temat jego koncepcji politycznych.

Konrad24pl