Historia feminizmu. Nowości dla Polaków.

Szanownym czytelnikom pragnę przedstawić przede wszystkim krótką historię feminizmu z punktu widzenia Rosjanina.

Zapytacie zapewne z uwagi na tytuł – a czemu tu akurat polscy mężczyźni?

Macie dwa sposoby dowiedzieć się tego:

- opuścić pierwszą bardzo długą część tekstu i przystąpić od razu do czytania drugiej części,

- wykazać cierpliwość i czytać wszystko po kolei.

1.Krótka, lecz prawdziwa historia feminizmu z punktu widzenia Rosjanina

Wokół feminizmu bytuje mnóstwo mitów i różnego rodzaju opowieści; pojęcie o nim buduje się czasami na diametralnie różnych opiniach, a najczęściej na zasłyszeniach i domysłach.

Tak było i tak powinno być.Так было и так должно быть.

Tak więc, jak twierdzą zwolennicy feminizmu, cała historia ludzkości była ponurym mrokiem dla kobiet, i dopiero niedawno rozpoczął się proces ich wyzwalania od „wielowiekowego ucisku”.

Czas współczesnego feminizmu - jak się powszechnie uważa - trwa już ponad 200 lat. Na krwawych barykadach i w dniach powszednich Wielkiej Rewolucji Francuskiej, które zabrały do grobu jedną czwartą ludności Francji, ujrzała światło dzienne niejedna idea, która spowodowała większość wstrząsów w następnych stuleciach na całym świecie i także w Rosji. Wstrząsy te stanowiły największe dramaty w historii ludzkości.

Feminizm rozrósł się na gruncie socjalnych utopii Saint-Simona, Fouriera, Owena (temu ostatniemu przypada w udziale „honor” wynalezienia terminu feminizm), i innych podobnych myślicieli tej krwawej epoki. I oto w w 1792 r, jakby na rozkaz, najpierw Olympia de Gouges, Mary Wollstoncraft i na koniec Theodor Gottlieb von Hippel napisali swoje traktaty o położeniu kobiet i sposobach polepszenia ich praw. W USA obroną praw kobiet zajmowała się Abigail Smith Adams, która uważana jest za pierwszą amerykańską feministkę.

Głównym ojcem – założycielem tego feminizmu (gender feminism) jest dobrze nam znany Fryderyk Engels. W swojej pracy „Pochodzenie rodziny, własności prywatnej i państwa” F. Engels określił ucisk kobiet jako zidentyfikowaną, najstarszą i brutalną formę ucisku w historii ludzkości. Teza ta ogromnymi literami została wpisana na baner feminizmu i upiększa go do dzisiejszych dni. Czerwona nitka w pracy tego współtwórcy marksizmu przejawia się w opisie prehistorycznego, bezklasowego społeczeństwa, w którym dominują i panują kobiety i promiskuizm.

Ta szalona idea, że „nie zawsze był patriarchat” i były czasy kiedy kobiety panowały, a mężczyźni byli zaledwie ich sługami – na zawsze określiła światopogląd feministek i stanowi gwiazdę przewodnią, wskazująca drogę feministkom w ich „walce”.

Rzeczywistym celem feminizmu nigdy nie jest jednak ustanowienie równych praw. Feminizm nie przyjmuje do wiadomości całego biegu historii ludzkości, w której na czele byli mężczyźni, a wszystko to co było – zostało stworzone przez mężczyzn. Najbardziej cennym marzeniem feminizmu jest rozbicie istniejącego porządku światowego i powrót do „światłych czasów jaskiniowych”. Lecz te rzeczywiste cele feminizmu nie zawsze dawniej jasno były wypowiadane, bo przecież sto lat temu feminizm był częścią ruchów rewolucyjnych, dla których zburzenie starego porządku światowego było czymś oczywistym.

Nam historia zostawiła w zasadzie obraz „sufrażystek” – kobiet, które walczyły o równe prawa wyborcze z mężczyznami. Mało kto domyśla się, że głównym ich zadaniem był mimo wszystko problem zdobycia władzy (tak samo jak i u współczesnych feministek).

Druga Wojna Światowa i powojenna odbudowa przesunęły w cień feminizm. Wojenny szok, deficyt mężczyzn przywróciły tradycyjne stosunki między płciami w społeczeństwie. Tym niemniej kolejna fala feminizmu nie mogła nie nadejść, przecież ni był rozwiązany głowny problem feminizmu - problem władzy w najszerszym jego znaczeniu.

Jako przodka drugiej fali feminizmu określa się Betty Friedan z jej książką „Mistyka kobiecości” (1963). Podatny grunt dla nowej fali feminizmu przygotowała rewolucja seksualna, która wybuchła w tych latach w Europie i USA. Lewicowe marksistowskie idee zmieszane ze wschodnimi prądami filozoficznymi podnieciły głowy młodzieży Zachodu. Narkotyki i rozwiązły seks odegrały w tym istotną rolę. Wiele przyszłych autorytetów feminizmu wyszło właśnie spośród tego burzliwego kotła. Dlatego triada „punki – narkotyki – gender centra”- jest najlepszym odzwierciedleniem ich biografii.

W latach siedemdziesiątych feminizm w pełni sformułował swoją bazę ideologiczną trzema głównymi tezami:

Patriarchat – to ucisk kobiet, taka sama forma ucisku jak ucisk niewolników w ramach ustroju niewolniczego. Kobieta jest nieszczęśliwą ofiarą wiekowego, a nawet tysiącletniego okresu ucisku,
Patriarchat nie istniał zawsze, przed nim istniała światła epoka Matriarchatu. W naszych czasach wystarczy tylko stworzyć odpowiednie warunki, a Matriarchat zapanuje na ziemi nadzwyczaj szybko,
Płeć nie jest pojęciem biologicznym, a socjalnym, wynalezionym w okresie Patriarchatu w celu uciskania kobiet. Wynika stąd, że w odpowiednich warunkach można osiągnąć likwidację pojęcia płci i razem z tym wszystkiego, co z tym pojęciem jest związane.

Tak dostrzega się krótki program przebudowy społeczeństwa, a pierwszym warunkiem realizacji tego programu powinna stać się powszechna powinność pracy poza rodziną dla kobiet. Rodzinę uważać należy jako instrument systemu patriarchalnego, stworzony dla ucisku kobiet. Kobieta powinna porzucić rodzinę, gdzie jest tylko niewolnicą i zająć się wszystkimi rodzajami prac. W rezultacie kobieta osiągnie finansową niezależność od mężczyzny, co będzie przyczyniać się do dalszego niszczenia i końcowej likwidacji Patriarchatu. Chociaż w słowach feministek dźwięczy też możliwość wyboru przez kobietę swej roli.

Jeszcze jedna ofiara Patriarchatu uprawomocnia swoją niewolę.

Еще одна жертва Патриархата узаконивает свое рабство.

Dalej ofensywa poszła w kierunku, który od razu i całkowicie zdemaskował feministyczny mit o walce o równouprawnienie. Jednym z najbardziej ważnych i konkretnych „zdobyczy” drugiej fali feminizmu było żądanie zapewnienia kobietom prawo do opieki nad dziećmi w przypadku rozwodu. To żądanie zostało szybko zaspokojone.

Następnym przekazem amerykańskich feministek stało się określenie ”kobieta - murzyn”. Za tym nastąpiło żądanie wyrównania statusu kobiet z murzynami i zapewnienia im takich samych ulg i programów rozwoju. Od tej pory kobiety i murzyni powinny być rozpatrywani jak dwie równorzędne klasy społeczne podlegające jednakowemu uciskowi. Czy trzeba mówić, że to żądanie było błyskawicznie zrealizowane? W tychże latach siedemdziesiątych przez cały zachodni świat przelała się epidemia zezwalająca kobietom na aborcję na życzenie. Znaczenie i rola mężczyzny jako ojca spadła niżej podnóżka – od niego od tej pory nie zależało zupełnie nic – zaczynała rodzić się nowa era Matriarchatu.

W ten sposób, posiadłszy bazę do dalszych ataków, feminizm rozwinął swoją aktywność i ataki na mężczyzn. W osiemdziesiątych latach w amerykańskich środkach masowego przekazu zaistniało stabilne lobby feministyczne, gotowe do propagowania każdej feministycznie pożądanej informacji i do blokowania niekorzystnej. I w tym momencie w USA zaczęła formować się cenzura.

W ten sposób, drugą falę feminizmu należy uważać jako radykalny i lesbijski feminizm typu gender z ogromną domieszką marksizmu.Wszystkie pozostałe kierunki feminizmu, na przykład feminizm równych praw nie uzyskał większych wpływów i w zasadzie pozostają w cieniu radykalnego feminizmu.

Na początku feminizm apelował do mas kobiet, jako bezpośredni wyraziciel ich interesów i spotkał się z ich poparciem wyrażanym w różnych demonstracjach i akcjach poparcia społecznego. O ile główne dla większości kobiet cele zostały szybko osiągnięte, to już w połowie osiemdziesiątych lat zainteresowanie i społeczne poparcie dla feminizmu zmniejsza się. Zdając sobie z tego sprawę, feministki szykują się do „ostatecznego i rozstrzygającego boju”. Liderki feministek nie ukrywają już tego, że są lesbijkami i społeczeństwu proponuje się nowe tezy o przymusowym charakterze heteroseksualności. Oznacza to, że jak socjalny podział ról, tak sama płeć i heteroseksualność jest złośliwym wymysłem Patriarchatu, mającym na celu utrzymywać kobiety we władzy mężczyzn. Tylko zaprzestawszy stosunków seksualnych z mężczyzną, kobieta może stać się całkowicie wolną! Lesbijstwo to światła przyszłość wszystkich kobiet! Proponuje się następujące hasło: „ Feminizm – teoria, lesbijstwo – praktyka”.

W sumie pojawiła się na świecie kolejna i jak się wydaje ostateczna koncepcja feminizmu, która przewiduje konieczność zbudowania odrębnego od mężczyzn kobiecego świata (separatystyczny feminizm) ponieważ ten feminizm głosi, że pokojowe współistnienie z mężczyznami jest niemożliwe. To nie powinien być świat, w którym po prostu nie będzie mężczyzn. To powinien być świat, w którym po prostu nie będzie nic męskiego, na przykład nauk, języków medycyny itd. To wszystko trzeba będzie stworzyć od nowa.

Poprzez kontrolowane środki masowego przekazu została przeprowadzona ogromna kampania skierowana przeciwko tradycyjnym aspektom związku małżeńskiego. Ogłaszano sfabrykowane dane o ilości gwałtów w małżeństwie, śmiertelności kobiet spowodowanej anoreksją, domowych gwałtów itd. Robiono wszystko, aby w świadomości kobiet sformułować obraz seksu z mężczyzną jako źródło niebezpieczeństwa, a z samego mężczyzny uczynić diabła.

Główna doktryna feminizmu w stosunku do obu płci zawiera się w przeciwstawieniu ich sobie jako dwu klas społecznych. Tak, szczególnie w swojej ideologicznej metodologii, feminizm zastosował marksistowskie klasowe podejście z taką tylko różnicą, że słowo „klasa” zostalo zamienione słowem „gender”. Wszystkie główne metody podejścia klasowego feministek są niezwykle wyraźne:

jest klasa ciemiężycieli (mężczyzn) i jest klasa uciśnionych (kobiet), a między nimi istnieje historyczny antagonizm,
- klasa kobiet, niezależnie od swojego uciśnienia, posiada swoją klasową świadomość i jest to pozytywna jakość, która powinna stać się bazą dla nowego bezklasowego społeczeństwa,
- mężczyźni niezależnie od swojego uprzywilejowanego położenia, które pozwala im otrzymywać wszystkie korzyści płynące z życia, są nosicielami negatywnej jakości, która jest nie do przyjęcia w nowym bezklasowym społeczeństwie i dlatego powinna być zamieniona na tę pozytywną jakość.

Podobne klasowe podejście w feminizmie stanowi bazę ideologii i co do tego nie ma żadnych wątpliwości.

W ten sposób kobiety jako klasa przodująca powinny zająć wszelkie ważniejsze i główne pozycje w społeczeństwie, naturalnie kosztem wyparcia z tych pozycji mężczyzn. Na przykład w USA teraz stosunek studentek do studentów doprowadzono jak półtora do jednego. A to pozwoli wkrótce kobietom przeważać wszędzie. Taka praktyka doprowadzi do pojawienia się dyskryminacji, której aktualnie podlega tylko jeden typ ludności – biały, zdrowy heteroseksualny mężczyzna należący do średniej klasy; przy czym zupełnie oficjalnie bo przecież istnieje termin „pozytywna dyskryminacja”.

Prawa dotyczące przemocy w rodzinie pozwalają kobiecie realizować nieograniczoną władzę u siebie w domu nad całkowicie pozbawionym praw mężem. To samo jest w relacjach kobieta – mężczyzna w miejscu pracy. Nawet według oficjalnych danych USA, corocznie w rodzinnych sporach obrażenia fizyczne spotyka ponad 50 tys. mężczyzn (a według innych danych nawet 850 tys. mężczyzn).

Ogromne pieniądze wydzielane z budżetów państw na feministyczną propagandę i prace kształceniowe, a także na działalność „kobiecych kółek” przy różnych uczelniach i uniwersytetach, gdzie dokonuje się pranie mózgów młodzieży. Uwzględniając, że ponad dwie trzecie PKB jest tworzone przez mężczyzn, to rewolucja „eksploatowanych” przeciwko klasie „eksploatatorów” dokonuje się bezpośrednio ze środków wypracowanych przez „eksploatatorów”.

Współczesny feminizm rozważa następujące warianty rozwiązania „męskiego problemu”:

„Miękki Matriarchat” – kobiety na czele, a mężczyźni mają status sług, pół niewolników, obywateli niższego stanu, posiadają minimum niezbędnych praw, ale mają wszystkie obowiązki,
Twardy wariant Matriarchatu –przewiduje likwidację zbędnej części mężczyzn, do których można zaliczyć niepokornych,samodzielnie myślących itd. Pozostali mężczyźni będą po prostu niewolnikami, a ich status będzie miał formalno – prawne umocowanie,
Całkowita likwidacja mężczyzn – odnowienie panowania amazonek. Idea została ogłoszona w manifeście SCUM (Societyfor Cutting Up Men) przez Valerie Solanas. Tutaj też trzeba odnieść znaną feministkę - lesbijkę Andrea Dworkin, która ze swoimi nienawistnymi poglądami w stosunku do mężczyzn ma dostęp do szerokiego kręgu środków masowego przekazu, a nawet do przedstawicieli rządu USA.

Podsumujmy efekty doktryny feministycznej w USA i w Europie:

W rezultacie ostrej działalności feministek nastąpił spadek liczby urodzeń. Kraje Europy osiągają poziom o 50% niższy niż niezbędny dla zapewnienia reprodukcji prostej i zachowania narodu.

Katastrofalnie wzrosła liczba rozwodów.

I znowu jak po II Wojnie Światowej, ale już w czasie pokoju aktualne stało się słowo sieroty. Miliony podrostków pozbawionych normalnych i naturalnych warunków dla swojego rozwoju i wychowania w pełnowartościowych rodzinach, uzupełniły szeregi kryminalnych zastępów i uzależniły się od narkotyków. Oznacza to, że do burzliwego rozwoju przemocy w społeczeństwie i przestępczości w ostatnich dziesięcioleciach doprowadziły właśnie ideologie feminizmu! Kobieta stała się wolną jak nigdy dotychczas, ale jej bezpieczeństwo znacznie się zmniejszyło.

Teraz kilka słów o feminizmie w Rosji. Rosyjskie feministki często próbują przedstawiać sprawy tak, że Rosja „jest opóźniona” w stosunku do Zachodu, że na jej przestrzeniach panuje dziki Patriarchat, a kobieta nie ma tam żadnych praw. Jeśli powiemy, że to nie odpowiada rzeczywistości, to znaczyć będzie, że nie powiemy nic. Wątpliwe, czy znajdzie się na Zachodzie chociaż jeden kraj, który mógłby dogonić Rosję - większość krajów przechodzi teraz drogę, którą Rosja przeszła przed dwoma, trzema dziesięcioleciami.

Wiera Muchina „Robotnik i kołchoźnica” – wybitny pomnik monumentalnej sztuki sowieckiej epoki.

Вера Мухина «Рабочий и колхозница»- выдающийся памятник монументального искусства советской эпохи.

Zauważmy, że gdy sufrażystki na Zachodzie walczyły o prawo głosu, sowieckie kobiety pracowały już w kopalniach. Partia i państwo na drodze ogłoszonych i nieogłoszonych ulg i kwot przesuwały kobiety do wszystkich sfer życia społecznego, wypierając stamtąd mężczyzn. W efekcie doprowadziło to do ustalenia statusu kobiety jako wiodącej siły społeczeństwa - głowy rodziny i jedynego rodziciela. Mężczyzn rozpatrywano prosto: jako siłę roboczą i mięso armatnie.

Właściwie mówiąc, to historia rosyjskiego feminizmu nie błyszczy jakimiś zauważalnymi zdarzeniami. Trzeba jednak odnotować kobiece demonstracje w lutym 1917 roku, gdzie wygłoszone zostało żądanie równych praw wyborczych dla kobiet, co też zostało niezwłocznie osiągnięte. To była pierwsza i ostatnia feministyczna demonstracja w historii Rosji. Spośród rosyjskich feministek trzeba zauważyć tylko Aleksandrę Kołłontaj. To była rzeczywiście prawdziwea feministka i pozostała taką do końca swego życia.

W ZSRR stosowano ilościową zasadę obsadzanie kobiecych miejsc w parlamencie, a na Zachodzie dopiero teraz do tego dochodzą. Historia sowieckiego państwowego feminizmu to także lot kobiety – kosmonautki Walentyny Tiereszkowej – tak silna była potrzeba zademonstrowania całemu światu roli kobiet w naszym kraju.

No i na koniec tylko w ZSRR i innych krajach socjalistycznych oficjalnie obchodzono i obchodzi się święto 8 marca, znane powszechnie jako „Dzień kobiet”.

Obecnie feminizm Rosji jest reprezentowany przez mnóstwo drobnych, zupełnie niezauważalnych grup sponsorowanych głównie przez różne fundusze takie jak fundusz Sorosa, czy fundusz Johna D. i Catherine MacArthur i inne.

Efekty rozwoju feminizmu w Rosji najogólniej mówiąc są zbieżne z opisanymi efektami osiągniętymi na całym świecie. O ile jednak w Rosji wpływy feminizmu miały bardziej długotrwałe oddziaływanie w skali całego państwa, to widocznym jego efektem jest w byłym ZSRR osiągnięta różnica w długości życia kobiet i mężczyzn. Kobiety żyją 12-14 lat dłużej niż mężczyźni, a ten wskaźnik jest dwa razy większy niż w Europie i USA.

Tak więc feminizm – to nic innego jak różne odmiany marksizmu, czy komunizmu i jest to jeszcze jedna totalitarna ideologia przebudowy społeczeństwa dla wybrańców. Wygrywając zewnętrzną wojnę z komunizmem, kraje Zachodu krok po kroku przegrywają tę wojnę wewnątrz, u siebie.

Feminizm nigdy realnie nie dążył do ustanowienia równych praw – jego pielęgnowanym marzeniem jest nie społeczeństwo o równych prawach, a brednie związane z ideami o złotym tysiącleciu Matriarchatu. A w samej rzeczy Matriarchat to przecież jaskiniowa przeszłość naszych dalekich przodków, i do tej pory zachował się tylko u pojedynczych zapóźnionych w rozwoju plemion.

Najbardziej paląca kwestia współczesności brzmi tak: czy współczesna cywilizacja pozwoli uwieść się „chwalebnym” źródłom Matriarchatu, czy też starczy jej mądrości przypomnieć sobie i powrócić do teraz wyśmiewanych i opluwanych - tradycyjnych, wiecznych wartości.

Opracowano na podstawie«Мужского альманаха» http://menalmanah.narod.ru/histfm.html

2. Nowości dla mężczyzn w Polsce

Model1-36-М-1. Norka w swoim naturalnym kolorze.Модель 1-36-М-1. Норка-крестовка

W poprzednim rozdziale zauważyliśmy jak bardzo mężczyźni są podstępni w stosunku do kobiet z punktu widzenia feminizmu. Nie zamierzam tutaj sądzić o tym czego nie znam – jak bardzo mężczyzna Polak jest niebezpieczny dla polskich kobiet? O Polsce będę mówić tylko dlatego ponieważ u Was wynaleziono najbardziej nieoczekiwany i oryginalny sposób samoobrony dla kobiet.

O tym informuje Rosjanin Igor Zajcew (znalazłam go na stronie jednej z rosyjskich feministek). Postanowiłam zacytować artykuł ponieważ w swobodnym przekazie, mogłabym utracić cały koloryt tekstu autora. A Igor Zajcew pisze tak:

„A w Polsce na przykład, kobiety coraz mniej polegają na własnych możliwościach koncentracji przed niebezpieczeństwem przemocy, a całkowicie zdają się na naszych braci mniejszych. Mowa jest zupełnie nie o psach znanych ras bojowych, a o puszystych norkach. Niewielkich i niewybrednych w hodowli zwierzątkach, które zazwyczaj rozmnaża się ze względu na ich puszyste futro. Jednak teraz niektórzy polscy hodowcy zwierząt wynaleźli dla nich nowe przeznaczenie: młode norki tresuje się, ukierunkowując je na zapach męskich hormonów płciowych. Po tresurze norki kieruje się do sprzedaży na rynkach. Zwierzątka mają długość 30 -50 cm (razem z puszystym ogonem) i można je schować w torebce, mufce – lecz damy częściej noszą norkę w wewnętrznych kieszeniach futer i palt; na łańcuchu z obrożą. Te panie, które wracają do domu późną porą, spuszczają gryzonia ze „smyczy” wcześniej, jeszcze przed wejściem do bramy swojego domu.

Mając przy sobie puszystego ochroniarza, już nie trzeba się obawiać wejścia do windy z nieznajomym. Norka od razu wyczuwa seksualny nastrój potencjalnego gwałciciela związany z aktywacją jego gruczołów hormonalnych. Jeśli po zamiarach następują jakieś aktywne działania, można wypuszczać zwierzątko. W jednej chwili ono pobiegnie dążąc do nogawki spodni i dalej – już po nodze – do miejsca będącego przyczyną reakcji zwierzątka, wgryzając się w to miejsce ostrymi zębami. Potencjalny gwałciciel najczęściej nie zdąży zrozumieć co się dzieje, a dalej ból, szok, często omdlenie…

Z takimi specyficznymi urazami zwracają się do służby zdrowia zaledwie niektórzy mężczyźni, którzy zostali skrzywdzeni przez norkę, i dlatego nie ma statystyk dotyczących tych, którzy uratowali swój honor i godność. Lecz za to bardzo szybko rozprzestrzeniają się wiadomości o „nowej tajnej broni kobiet”. Przedsiębiorczy biznesmeni rzucili już na rynek broszki – miniaturowe manekiny norek wykonane z ich futerka. Broszka jasno i wyraźnie sygnalizuje lubieżnikom: nie waż się dotknąć! Potencjalni zaczepiający i gwałciciele dostrzegłszy ten stop-sygnał, wolą nie ryzykować: a nuż potencjalna ofiara nie straszy, a w rzeczywistości jest uzbrojona w zębiastego drapieżnika? Spróbuj zgadnąć…

Są jednak także niewygody. Po pierwsze, norki same mają specyficzny zapach, tak że nie każda kobieta zdecyduje się na trzymanie zwierzątka u siebie w domu. Po drugie, zdarzały się przypadki, że pobudzone zwierzątko wydostawało się z klatki i szczwanie przenikało do małżeńskiego łoża. Wszystkie takie ataki kończyły się poważnymi urazami mężczyzn.

Pewien sąd wojewódzki przygotowuje się do rozpoznania sprawy wniesionej przez pewna młoda osobę, która pragnie pozwać hodowcę, który sprzedał jej norkę. Nie ucierpiał żaden gwałciciel, a tylko ona sama odniosła poważne urazy - gdy lekkomyślnie przebywała jako gość u swojego sąsiada i wracając do swojego mieszkania otworzyła klatkę z norką, aby ja nakarmić. Czując rozchodzący się od gospodyni charakterystyczny męski zapach, drapieżnik zrobił to, czego został nauczony: rzucił się szukać źródło…

Prawodawcy już rozmyślają o ustanowieniu możliwego zakazu tej żywej broni odwetu. W rzeczy samej, jednokrotne pojawienie wspinającego się po nodze gryzonia może doprowadzić i w pełni zdrowego mężczyznę do zawału serca, a nawet do śmierci. Jak potem wykazać, że miał on przestępcze zamiary?...

Bojowy obrońca.Боевая единица.

Jednak prawnicy mają wątpliwości, czy rzeczywiście wprowadzenie zakazu posiadania bojowych norek może zostać ogłoszone w najbliższym czasie. Norki te nie są jeszcze tak szeroko rozpropagowane, żeby stanowiły realną groźbę dla większości mężczyzn…”.http://www.chaskor.ru/article/v_poedinke_s_nasilnikom_8192

Jak widać, w Polsce stworzono nową broń biologiczną dla samoobrony kobiet. To dobrze. Bardzo dobrze. Kobieta powinna czuć się bezpieczną wszędzie i zawsze. Jednak po przeczytaniu tego artykułu może pojawić się pytanie – kto kogo powinien bać się bardziej? Jak mają się bronić porządni polscy mężczyźni przed pojawiającymi się w różnych miejscach zagrożeniami? Nie wchodzić do żadnych bram i nie jeździć windą z nieznanymi kobietami? A ze znajomymi kobietami można? A co może się zdarzyć, jeśli sąsiadka z niższego piętra bardzo podejrzanie odnosi się do dobrodusznego uśmiechu pojawiającego się na Waszej twarzy przy spotkaniu?

Wydaje mi się, że najlepszym sposobem obrony dla mężczyzny w tej sytuacji jest nie wychodzić z domu po zmroku, gdy robi się ciemno…

Mam nadzieję, że mój tekst rozweselił was, drodzy moi mężczyźni – Polacy i Rosjanie. Jeśli moje nowości okazały się nie całkiem nowościami, a starymi bajkami, to składam moje przeprosiny za spowodowanie straty waszego cennego czasu. Rozumiem jak wam ciężko w tych dniach biegać po sklepach w poszukiwaniu prezentów dla kochanych kobiet – żon, matek, córek, ciotek, babć, teściowych itd.

Powodzenia i dobrego zdrowia! Mam nadzieję, że wasze prezenty spodobają się waszym kobietom!

Miłego świętowania życzę wszystkim – kobietom i mężczyznom!

Ulitka

Tłumaczył: Zbigwie

История феминизма. Новости для Поляков.

Уважаемым читателям, прежде всего, я хочу предложить краткую историю феминизма с точки зрения россиянина.

Причем здесь, скажете вы, польские мужчины?

У Вас есть два способа узнать это:

- пропустить первую, очень длинную часть текста, и приступить сразу ко второй

- набраться терпения и читать всё подряд

1.Краткая, но подлинная история феминизма с точки зрения россиянина.

Вокруг феминизмавитает множество мифов и разного рода небылиц, представления о нем основываются порой на самых диаметрально противоположных мнениях, а чаще на слухах и домыслах.

Итак, как утверждают приверженцы феминизма, вся история человечества была беспросветным мраком для женщин, и лишь в последнее время начался процесс их освобождения от "векового гнета".

Возраст современного феминизма, как принято считать, составляет более 200 лет. На кровопролитных баррикадах и буднях Великой Французской революции, унесших с собой в могилы четверть населения Франции, появилась на свет божий не одна идея - фактически большинству потрясений в последующие века весь мир, да и Россия тоже, обязана этому событию, которое является одной из крупнейших драм в истории человечества.

Феминизм взрос на почве социальных утопий Сен-Симона, Фурье, Оуэна (последнему, кстати, принадлежит «честь» изобретения термина феминизм), и других подобных мыслителей той кровавой эпохи. И вот в 1792г., как по команде, сначала Олимпия де Гуж, затем Мэри Уолстоункрафт, и наконец, Теодор Готлиб Гиппель написали свои трактаты о положении женщин и способах его улучшения. В США защитой прав женщин занималась Абигейл Смит Адамс, которая считается первой американской феминисткой.

Harmonia.Гармония.

Но главным отцом-основателем того феминизма (гендерный феминизм), является всем нам известный Фридрих Энгельс. В своей работе "Происхождение семьи, частной собственности и государства" Ф. Энгельс определил угнетение женщин как наиболее древнюю и жестокую форму угнетения в истории человечества. Этот тезис самыми крупными буквами был прописан на знамени феминизма, и украшает его по сегодняшний день. Красной нитью сквозь сей труд одного их основоположников марксизма также проходит сакраментальная теория о доисторическом бесклассовом обществе, в котором господствуют женщины и промискуитет.

Эта бредовая идея, что "патриархат был не всегда", и было время, когда женщины властвовали, а мужчины были всего лишь их слугами - навсегда определила мировоззрение феминисток, и является путеводной звездой в их "борьбе".

Истинной целью феминизма никогда не являлось установление равноправия. Феминизм не приемлет весь тот ход истории человечества, в котором главенствовали мужчины, и все то, что было создано мужчинами. Самой заветной мечтой феминизма является разрушение существующего миропорядка и возвращение к "светлым пещерным временам". Но эти подлинные цели не всегда ясно обозначались и верно воспринимались, ибо еще сто лет назад феминизм был частью революционных движений, для участников которых разрушение старого миропорядка являлось само собой разумеющимся.

Нам же история оставила в основном лишь образ суфражисток - женщин, которые боролись за равные с мужчинами избирательные права. Мало кто догадывается, что основной их задачей был, все-таки, вопрос о власти (так же как и у современных феминисток).

2-я Мировая война и послевоенное восстановление отодвинули на задний план феминизм. Пережитый шок войны, дефицит мужчин сделали актуальными традиционные отношения между полами и в обществе. Тем не менее, очередная волна феминизма не могла не подняться, ибо не был решен главный вопрос феминизма - вопрос о власти в самом его широком толковании.

Родоначальницей второй волны феминизма принято считать Бетти Фридан с ее книгой "Женская мистика"(1963). Питательную среду для новой волны феминизма подготовила сексуальная революция, которая грянула в те годы в Европе и США. Левые марксистские идеи, замешанные на восточных философских течениях, взбудоражили головы западной молодежи. Наркотики и беспорядочный секс играли в этом не последнюю роль. Многие будущие авторитеты феминизма вышли именно из этого бурлящего котла. Поэтому триада «панки-наркотики-гендерный центр» - как нельзя лучше отражает их биографию.

В это время, как нельзя кстати, появляется Мишель Фуко с его революционной идей, что "пола нет".

В семидесятые годы феминизм полностью оформил свою идеологическую базу тремя ведущими тезисами:

Патриархат - это угнетение женщин, такая же форма угнетения, как угнетение рабов в рамках рабовладельческого строя; женщина - несчастная жертва векового и даже тысячелетнего угнетения;
Патриархат был не всегда, до него существовала светлая эпоха Матриархата; в наше время, достаточно лишь создать соответствующие условия, Матриархат наступит на всей Земле довольно быстро;
Пол - не биологическое, а социальное понятие; изобретен Патриархатом, чтобы угнетать женщин; следовательно, при соответствующих условиях, можно добиться ликвидации пола и вместе с ним всего, что ему сопутствует.

Так видится краткая программа переустройства общества, первым условием которого должна была стать всеобщая трудовая повинность для женщин вне семьи.Cемья провозглашалась как инструмент Патриархата, созданный для угнетения женщин. Женщина должна покинуть семью, где она всего лишь рабыня, и заняться всеми видами трудовой деятельности. В результате женщина приобретет финансовую независимость от мужчины, что будет способствовать дальнейшему разрушению и окончательной ликвидации Патриархата. Хотя на словах феминистки всегда высказывались за свободу выбора для женщин.

В дальнейшем наступление пошло по пути, которое сразу и полностью разоблачило феминистский миф о борьбе за равноправие. Одним из самых первых и конкретных "завоеваний" второй волны феминизма явилось требование предоставить женщинам преимущественное право опеки над детьми при разводах. Это требование было быстро выполнено.

Следующим посылом американских феминисток явилось определение "женщина - нигер". За этим последовало требование уровнять женщин по статусу с неграми и распространить на них все те же льготы и программы. Женщины и негры отныне должны были рассматриваться как два равных класса, подвергавшихся равному угнетению. Надо ли говорить, что это требование было мгновенно принято? В те же семидесятые годы по всему западному миру прокатилась эпидемия разрешения женщинам делать аборт. Значение роли мужчины как отца опускалось ниже плинтуса - от него отныне не зависело совершенно ничего, зарождалась новая эра Матриархата.

Таким образом, заимев базу для дальнейших атак, феминизм развернул активное наступление на мужчин. К восьмидесятым годам в американских СМИ уже сложилось устойчивое феминистское лобби, готовое сходу распространять любую выгодную феминизму информацию, и блокировать нежелательную. С этого момента в США началось формирование цензуры.

Итак, вторую волну феминизма следует считать гендерным, радикальным и лесбийским феминизмом с огромной примесью марксизма. Все остальные течения феминизма, например, феминизм равноправия не получили ни столь большого внимания, ни влияния, и по сути, по сей день остаются в тени радикального феминизма.

Поначалу феминизм апеллировал к женским массам, как непосредственный выразитель их интересов, вызвав волну поддержки, которая выливалась в демонстрации и другие общественные акции. Поскольку основные для большинства женщин цели были быстро достигнуты, уже к середине восьмидесятых годов интерес и общественная поддержка феминизма падает. Сознавая это, феминистки идут в свой "последний и решительный бой". Так как лесбийство лидеров феминизма уже не скрывается, то обществу предлагается новый тезис о принудительном характере гетеросексуальности. То есть, как и социальные разделения ролей, сам пол, гетеросексуальность также объявляется злонамеренной выдумкой Патриархата, призванной держать женщин в мужской власти. Лишь прекратив все сексуальные связи с мужчиной, женщина сможет стать по-настоящему свободной! Лесбийство - светлое будущее всех женщин! Предлагается следующий лозунг "Феминизм - теория, лесбиянство - практика".

В итоге на свет выступила очередная и на этот раз, надо полагать, окончательная концепция феминизма, которая предполагает необходимость построения отдельного женского мира от мужчин (сепаратистский феминизм), поскольку провозглашается, что никакое мирное сосуществование с мужчинами невозможно. Это должен быть не просто мир, в котором не будет мужчин. Это должен быть мир, в котором не будет ничего мужского, например, наук, языка, медицины и так далее. Все это предполагается создать заново.

Через подконтрольные СМИ была развернута мощная кампания против различных аспектов традиционных супружеских взаимоотношений. Обнародовались сфабрикованные данные о количестве изнасилований, смертности женщин от анорексии, домашнего насилия и так далее. Делалось всё, чтобы сформировать в женщине образ секса с мужчиной как источник опасности, а из самого мужчины сделать дьявола.

Niewiasta lwa. Невеста льва.http://fotki.yandex.ru/users/irina-nekhorosheva/view/230679/?page=0

Основная доктрина феминизма в отношение обоих полов заключается в противопоставлении их друг другу как двух классов. Да, именно в своей идеологической методологии феминизм применил марксистский классовый подход с той лишь разницей, что слово "класс" было заменено словом "гендер". Все основные методы классового подхода у феминисток прослеживаются очень четко:

есть класс угнетателей (мужчины) и есть класс угнетенных (женщины), между ними существует исторический антагонизм
класс женщин, несмотря на свою угнетенность, обладает своим классовым сознанием и несет в себе положительные качества, которые должны стать основой для нового бесклассового общества
мужчины же, несмотря на свое очевидное привилегированное положение, которое позволяет получать им все выгоды в жизни, несут в себе отрицательные качества, которые рассматриваются как неприемлемые в новом бесклассовом обществе, а потому должны быть заменены.

Подобный классовый подход в феминизме является основой идеологии и не подлежит какому-либо сомнению.

Таким образом, женщины как передовой класс, должны занять все главенствующие позиции в обществе, естественно, за счет вытеснения с ранее занимаемых позиций мужчин. Например, в США сейчас соотношение студенток и студентов доведено до уровня полтора к одному, что в недалеком будущем позволит женщинам преобладать практически повсюду. Такая практика порождает дискриминацию, которой нынче подвержен только один тип населения – белый здоровый гетеросексуальный мужчина среднего класса, причем, вполне официально, ибо существует термин "положительная дискриминация".

Законы о насилии в семье позволяют женщине осуществлять неограниченную власть у себя в доме над абсолютно бесправным мужем, то же самое в небрачных отношениях, на работе. Даже по официальным данным, в США ежегодно в семейных спорах получают физические травмы более 50000 мужчин (а по некоторым данным, речь идет о цифре 850000).

Огромные деньги из бюджетов выделяются на феминистскую пропаганду и просветительскую работу, а также на деятельность "женских кружков" при колледжах и университетах, где промывание мозгов осуществляется непосредственно молодежи. Учитывая, что более двух третей всего ВВП создается с мужчинами, революция "эксплуатируемых" против класса "эксплуататоров" осуществляется непосредственно на средства "эксплуататоров".

Современный феминизм обсуждает следующие варианты решения «мужской проблемы»:

"Мягкий Матриархат" - женщины во главе, а у мужчин статус слуг, полурабов, граждан более низкого сословия, они обладают лишь минимумом необходимых прав, но несут все обязанности;
Более жесткий вариант Матриархата - предполагает уничтожение излишней части мужчин, к которым могут относиться потенциально непокорные, самостоятельно-мыслящие и т.д. Остальные мужчины будут просто рабами, причем этот статус будет вполне официально закреплен в той или иной форме;
Полное уничтожение мужчин - восстановление царствования амазонок. Идея была в полной мере выражена в манифесте SCUM (Общество резки мужчин) Валери Сoланac. Сюда же можно отнести и известную феминистку-лесбиянку Андреа Дворкин, которая со своими мужененавистническими взглядами не только имеет самый широкий доступ ко всем видам СМИ, но и временами приближаема к правительству (США).

Подведем некоторые итоги насаждения феминизма на просторах США и Европы.

Как результат резкой активности феминисток, повсеместно резко снизилась рождаемость. В странах Европы она стала вдвое ниже необходимого минимального уровня для сохранения нации.

Катастрофически выросло число разводов. И вновь, как после 2-й Мировой войны, но уже в мирное время, стало актуальным слово безотцовщина. Миллионы подростков, лишенные нормальных и естественных условий для своего развития и воспитания в полноценных семьях, пополнили ряды криминальных сообществ, и подсели на наркотики. То есть, к бурному росту насилия в обществе и преступности последних десятилетий привели именно усилия феминизма! Женщина стала как никогда свободной, но ее безопасность значительно уменьшилась.

Теперь несколько слов о феминизме в России. Российские феминистки часто пытаются представить дело так, что России "отстает" от западных стран, что на ее просторах царит дикий Патриархат, а женщина бесправна как нигде. Если сказать, что это не соответствует действительности, то значит не сказать ничего. Вряд ли найдется на Западе хоть одна страна, которая хотя бы догнала Россию, большинство же стран проходят в настоящее время путь, который Россия прошла еще два-три десятилетия назад.

Начнем с того, что пока суфражистки на Западе боролись за право голоса, советские женщины работали в шахтах, партия и правительство путем объявленных и необъявленных льгот и квот протаскивала женщин во все сферы общественной жизни, вытесняя оттуда мужчин. В результате всё это привело к окончательному закреплению за женщиной статуса ведущей силы общества, главы семьи и единственного родителя. Мужчина рассматривался просто как рабочая сила и пушечное мясо.

Если говорить собственно об истории российского феминизма, то она заметными событиями не блещет. Следует лишь отметить женские демонстрации в феврале 1917г., где, кроме прочего, прозвучали требования предоставить женщинам равные избирательные права, что и было сделано. Это была первая и последняя феминистская демонстрации в истории России. Из российских феминисток можно выделить лишь Коллонтай. Это была действительно истинная феминистка, оставшаяся такой до конца жизни.

В СССР был применен квотный принцип распределения "женских" мест в парламенте, то есть то, к чему на Западе пришли лишь в последние годы. История советского государственного феминизма это еще и полет женщины-космонавта Терешковой - настолько сильна была потребность продемонстрировать всему миру роль женщин в нашей стране.

Ну и наконец, только в СССР и других странах социализма официально отмечался и отмечается феминистский праздник 8 марта, известный нам ныне просто как "Женский день".

В настоящее время феминизм России представлен множеством мелких совершенно незаметных групп, существующих, в основном, на подачки западных спонсоров, таких как Сорос, фонд Макартурoв и др. Если обобщенно попытаться назвать их основной вектор устремлений, то это вовсе не борьба за какие-нибудь социальные преференции для женщин, а стремление к власти.

Итоги развития феминизма в России в общих чертах схожи с описанными итогами его развития во всем мире. Но поскольку в России влияние феминизма имело и имеет более продолжительный и масштабный (государственный) характер, то именно в бывшем СССР разница в продолжительности жизни между мужчинами и женщинами достигла величины в 12-14 лет, в два раза превысив аналогичный показатель в Европе и США.

Итак, феминизм - это не что иное, как разновидность марксизма, коммунизма, то есть еще одна тоталитарная идеология переустройства общества для избранных. Выиграв внешнюю войну с коммунизмом, западные страны шаг за шагом проигрывают эту войну изнутри.

Феминизм никогда реально не стремился к установлению равноправия, заветной его мечтой является не общество равенства, а бредовая идея о золотом тысячелетии Матриархата. А на самом деле Матриархат - это пещерное прошлое наших далеких предков, и ныне он сохранился лишь у отдельных отсталых племен.

Актуальнейший вопрос современности звучит так: позволит ли современная цивилизация увести себя к "славным" истокам Матриархата или ей хватит мудрости вспомнить осмеянные и оплеванные ныне традиционные вечные ценности?

Текст подготовлен по материалам «Мужского альманаха» http://menalmanah.narod.ru/histfm.html

2. Новости для Поляков.

В предыдущей главе мы выяснили, как мужчины коварны в отношении женщин с точки зрения феминизма. Я не собираюсь здесь рассуждать о том, о чем не знаю - насколько польский мужчина опасен для польских женщин? О Польше буду говорить исключительно потому, что именно у вас найден самый неожиданный и оригинальный способ самообороны для женщин.

Об этом сообщает россиянин Игорь Зайцев (ссылку я нашла в одном из сайтов российских феминисток). Решила привести цитаты из статьи, ибо побоялась, что во время вольного пересказа потеряется весь колорит авторского текста. Итак, Игорь Зайцев пишет:

«…Ну а в Польше, например, женщины всё меньше полагаются на собственную способность сконцентрироваться перед опасностью насилия, целиком положившись на братьев наших меньших. Речь вовсе не о собаках бойцовских пород, а о пушистых норках. Небольших и неприхотливых в обиходе зверьках, которых обычно разводят ради пышного меха. Однако теперь некоторые польские звероводы нашли им новое применение: молодых норок дрессируют, натаскивая на запах мужских половых гормонов, а затем продают на рынках. Зверька длиной 30-50 см (вместе с пышным хвостом) можно спрятать в сумке, в муфте, но дамы чаще носят их во внутренних карманах шуб и пальто – на цепочке с ошейником. Те, кто возвращаются домой поздно, спускают грызуна с «предохранителя» заранее, перед тем как войти в подъезд.

Имея при себе пушистого охранника, уже не страшно входить в лифт с незнакомцем. Норка сразу улавливает сексуальный настрой потенциального насильника – по активизации его гормональных желёз. Если за намерениями следуют активные действия, можно выпускать зверька. В мгновение он устремится в брючину и далее – по ноге – к причинному месту, вгрызаясь в него острыми зубами. Потенциальный насильник зачастую даже не успевает понять, что происходит, а дальше – боль, шок, часто обморок…

С такими специфическими травмами в клинику обращаются далеко не все пострадавшие, так что статистики сохраненных чести и достоинства нет. Зато слухи о «новом секретном оружии» женщин распространились очень быстро. Предприимчивые дельцы уже выбросили на рынок брошки – миниатюрные муляжи норок, сделанные из их меха. Брошь недвусмысленно сигнализирует сластолюбцам: только тронь! Приставалы и насильники, завидев этот стоп-сигнал, предпочитают не рисковать: а вдруг потенциальная жертва не пугает, а на самом деле вооружена зубастым хищником? Поди угадай…

Однако есть и неудобства. Во-первых, норки сами издают своеобразный запах, так что не каждая женщина решится на содержание зверька у себя дома. Во-вторых, уже были случаи, когда перевозбужденные животные выбирались из клеток, шустро проникая на супружеское ложе. Все эти вылазки заканчивались серьезными травмами.

Суд одного из воеводств готовится рассмотреть исковое заявление от некой молодой особы, которая намерена призвать к ответу продавшего ей норку фермера. Не какой-нибудь насильник, а она сама серьезно пострадала, когда легкомысленно задержалась в гостях у соседа и, придя домой, открыла клетку покормить зверька. Учуяв исходящий от хозяйки характерный мужской дух, хищник проделал то, чему его обучили: бросился искать источник…

Законодатели уже подумывают о возможном запрете живого оружия возмездия. В самом деле, одно лишь появление карабкающегося по ноге грызуна способно довести и здорового человека до инфаркта и даже до смерти. Как потом доказать, что у него были преступные намерения? …

Правда, юристы сомневаются, что запрет на боевых норок может быть объявлен в ближайшее время. Они еще не получили настолько широкое распространение, чтобы представлять реальную угрозу для большинства мужчин …». http://www.chaskor.ru/article/v_poedinke_s_nasilnikom_8192

Wszystkich rozszarpię! Всех порву!

Как видим, в Польше создано новое биологическое оружие для самообороны женщин. Это хорошо. Очень хорошо. Женщина должна чувствовать себя в безопасности везде и всегда. Однако после прочтения данной статьи подкрадывается вопрос – кто кого должен больше бояться? Как защититься порядочным польским мужчинам от предостерегающих их в разных местах опасностей? Не входить в подъезд и не садиться в лифт с незнакомками? А со знакомыми женщинами можно? Что, если соседка ниже этажом давно с подозрением относится к Вашей доброжелательной улыбке при встрече?

Мне кажется, самое верное средство защиты для мужчин в данной ситуации – не выходить из дома в темное время суток…

Надеюсь, мой текст развеселил вас, дорогие мои мужчины – поляки и россияне.

Если мои новости оказались не совсем новостями, а старыми байками, приношу свои извинения за отнятое у вас драгоценное время. Я-то понимаю, как вам тяжело в эти дни бегать в поисках подарков для любимых женщин – жен, подруг, матерей, дочерей, тетушек, бабушек, тёщ и т.д.

Удачи вам и здоровья! Надеюсь, ваши подарки понравятся вашим женщинам!

Хорошего праздника всем – женщинам и мужчинам!

Ulitka