Od autorów: Dzisiejsza notka jest wynikiem wpólnej pracy debiutantki w roli autorki na Forum - Ulitki oraz naszego stałego publicysty - Zbigwie. Składa się ona z dwóch tekstów połączonych wspólnym motywem: obecnością wyznawców islamu, Tatarów - obywateli Rosji i Polski - w historii i współczesnosci naszych państw.
Inspiracją dla notki było poniekąt pochodzenie współautorki, która jest kazańską Tatarką z Moskwy.
Niniejszy tekst nie jest kompromisem, gdyż niemożliwe okazało się wypracowanie jednolitego poglądu w omawianej tematyce. Autorzy będą prezentować szczegóły swoich poglądów w komentarzach.
Ulitka i Zbigwie
Taniec Tatarski - Julusz Kossak
Tatarzy Polski i Powołża:spadkobiercy Złotej Ordy - spojrzenie z Rosji
Opracowała: Ulitka
Tłumaczenie: Zbigwie
Europa wysoko oceniała wartość bojową Tatarów od czasów najazdu tataro – mongolskiego w latach 1238-1239. Oddziały tatarskie pomagały księciu Giedyminowi w walce z Krzyżakami od 1319 r . Już wtedy Tatarzy osiadali na stałe w Wielkim Księstwie Litewskim (WKL).
Jednak za organizatora planowego osadnictwa Tatarów w WKL oraz ich protektora uważa się księcia Witolda (1392-1430). On wyodrębniał działki ziemi na niespokojnych rubieżach księstwa i nadawał je Tatarom. W ten sposób zabezpieczał całość swoich granic. Tatarzy otrzymywali ziemię na wieczyste użytkowanie bez prawa jej sprzedaży. W zamian byli zobowiązani do służby wojskowej (na własny koszt). Książę Witold gwarantował Tatarom wolność wyznania, pozwalał zawierać małżeństwa z chrześcijankami, a dzieci wychowywać w wierze ojców. Wszystkie te warunki zapewniały w okresie rządów księcia, napływ dużych grup Tatarów ze Złotej Ordy.
Jeźdźcy - Zorikto Dorżijev, Mongolia, 2010
Tatarska ludność żyjąca na polsko-litewskich ziemiach dzieliła sią na sześć plemiennych grup (chorągwi). Ich nazwy pochodzą od znakomitych rodów Złotej Ordy: Bagryn, Dźalair, Huszyn, Kongrat, Najman. Trzeba też odrębnie wspomnieć o nazwie plemienia odpowiadającego grupie (chorągwi) Ułanów. Nazwa tej grupy pochodzi od tytułu Ułan (ułan-syn). Ten książęcy tytuł nosili potomkowie Czyngis-Chana. W państwie polsko-litewskim, tytułu tego używali wyłącznie książęta Assanczukowicze, potomkowie żyjącego w pierwszej połowie XV wieku księcia Assanczuka. Prawdopodobnie ułańską grupę plemienną stanowili wojownicy księcia Assanczuka.
Oprócz zapraszania na wojenną służbę, dobrowolnej migracji – były i inne przyczyny osiadania Tatarów na polsko-litewskich ziemiach. W czasie licznych starć zbrojnych między WKL a Złotą Ordą, wielu Tatarów dostawało się do niewoli i już zostawali na ziemiach WKL.
Osiedlanie Tatarów na polsko-litewskich ziemiach trwało i w XVI wieku, choć już nie miało tak masowego charakteru. Przeważali już osiedleńcy z chanatu Krymskiego. W tym właśnie okresie w chanacie Krymskim, które oddzieliło się od Złotej Ordy, zachodzą burzliwe procesy i wręcz rozruchy wewnętrzna.
W Rzeczpospolitej pojawiają się także przedstawiciele innych narodów Wschodu i Kaukazu. Przyjmuje się, że na terytorium Rzeczpospolitej zamieszkiwało w XVI-XVII wieku co najmniej 50 do 60 tysięcy Tatarów.
W połowie XVI wieku polsko-litewscy Tatarzy stworzyli praktycznie jednolitą etnicznie grupę powstałą z przedstawicieli tureckich i mongolskich plemion nogajskich, krymskich i kazańskich Tatarów, sturczonych Mongołów. Trzeba też podkreślić, że asymilacja językowa polsko-litewskich Tatarów stała się w XVI wieku faktem dokonanym. Prof. Czesław Łapicz z UMK w Toruniu pisze: „Tatarzy Rzeczpospolitej mówili po polsku lub po białorusku, uważali się za Polaków, wyznawali islam, pisząc - używali alfabetu arabskiego”.
Ludność tatarska na polsko-litewskich ziemiach dzieliła się na trzy kategorie:
- Pierwszą grupę, najbardziej uprzywilejowaną, stanowili potomkowie znakomitych rodów Złotej Ordy: Ostrzyńscy i Puńscy, którym przysługiwał tytuł sułtana, Assanczukowicze, Bargińscy, Juszyńscy, Kadyszawicze, Koryccy, Kryczyńscy, Łostajscy, Łowczyccy, Smolscy, Szyrińscy, Talkowscy, Taraszwińscy i Zawiccy. Byli to potomkowie ordyńskich murzów i przysługiwał im tytuł księcia. Oni cieszyli się prawami panującej szlachty i władali wielkimi, dziedzicznymi majątkami ziemskimi i chłopami pańszczyźnianymi. Do tej grupy można też zaliczyć tzw. „hospodarskich Tatarów”, posiadających majątki ziemskie z chłopami. W zamian byli oni zobowiązani do pełnienia służby wojskowej i wystawiania żołnierzy z własnym ekwipunkiem.
- Drugą grupę stanowili Tatarzy - Kozacy (służebni bojarzy), którzy pochodzili od prostych wojskowych przybywających z obozami sułtanów i murzów tatarskich. Oni otrzymywali niewielkie działki ziemskie i byli zobowiązani do służby wojskowej. Wypełniali też liczne inne obowiązki państwowe. Należała do nich służba kurierska, transportowa, policyjna, wartownicza i myśliwska, a także roboty budowlane.
- Trzecią grupę stanowili potomkowie jeńców wojennych, tzw. miastowi Tatarzy („prości Tatarzy”). Oni zajmowali się różnym rzemiosłem, handlem, itp. Uważano ich za znakomitych hodowców koni, a do końca XIX wieku mieli monopol na furmaństwo. Ta grupa Tatarów, za opiekę prawną płaciła podatki.
Położenie prawne polsko-litewskich Tatarów niewiele różniło się od położenia litewskiej szlachty. Jednakże już od 1529 r polsko-litewscy muzułmanie nie mieli prawa być świadkami przed sądem w sprawach przeciw chrześcijanom. Po tym ograniczeniu praw ludności tatarskiej, ograniczenia te były to anulowane (zwykle po wojnach, gdzie Tatarzy wykazywali się męstwem), to po pewnym czasie były wprowadzane znowu. Król Zygmunt August zrównał w 1563 r prawa prawosławnej szlachty litewskiej z prawami polskiej, katolickiej szlachty w zakresie pełnienia administracyjnych funkcji. Przywilej ten nie objął jednak Tatarów, jako przedstawicieli niechrześcijańskiej religii.
Prawo przyjęte w 1588r, podczas panowania Zygmunta III, zabraniało Tatarom zajmować stanowiska zarządcze. Do organów zarządczych i udziału w powiatowych Sejmikach, dopuszczano Tatarów tylko po przyjęciu chrześcijaństwa.
Położenie Tatarów v XVII wieku wskutek religijnej nietolerancji pogarsza się jeszcze bardziej. Muzułmanom zakazuje się nie tylko budować nowe meczety, ale i odnawiać stare. Pod groźbą śmierci zabroniono zawierać małżeństwa z chrześcijankami. Te ograniczenia oraz mnogość innych represji oraz ryzyko związane ze służbą wojskową doprowadziły do zmniejszenia liczby Tatarów w Rzeczpospolitej. Część Tatarów opuściła kraj, inni przechodzili na chrześcijaństwo, co prowadziło do pełnej utraty narodowych cech.
W społeczeństwie przeważały anty tatarskie nastroje i uprzedzenia. Nawet dochodziło do tego, że kobiety tatarskie posądzano o czary. Częstsze stawały się przypadki grabieży, napady na Tatarów, likwidacja ksiąg i innych religijnych kosztowności.
Książka P. Czyżewskiego „Alfurkan tatarski” opublikowana w 1616 r była wydawana do połowy XVII wieku trzykrotnie. W książce przedstawia się Tatarów jako złoczyńców – autor żądał ich chrystianizacji przemocą i wzmocnienia represji.
Niełatwo było też Tatarom i znakomitego pochodzenia. Polsko-litewskie władze starały się wszelkimi metodami nie dopuszczać Tatarów do stanu szlacheckiego. Główna masa tatarskich znakomitości dopiero w imperium rosyjskim otrzymała prawo ustanowienia swojego szlachectwa. Katarzyna II 20 października 1774 r. potwierdziła im wszystkie istniejące prawa i przywileje. A przy tym, po upadku Rzeczpospolitej, większość tatarskich oficerów i żołnierzy pozostawała w stanie spoczynku i bardzo potrzebowała środków materialnych na swoje utrzymanie. Zbiegło się to z ogromną chęcią rosyjskiego dowództwa stworzenia jednostki wojskowej, składającej się z polsko-litewskich muzułmanów. Komendantem pierwszego tatarskiego pułku w składzie rosyjskiej armii został Tatarzyn generał-major Baranowski.
W północno-zachodnich guberniach imperium rosyjskiego żyło przed I Wojną Światową 10 000 polsko-litewskich Tatarów. Po 1917 r. polsko-litewscy Tatarzy znaleźli się w trzech państwach: W Polsce, ZSSR i na Litwie.
W okresie międzywojennym żyło w Polsce - głównie w Warszawie – wielu emigrantów z Sowieckiej Rosji – z Krymu, Kaukazu, Powołża. Wśród kazańskich Tatarów spotyka się takie nazwiska jak Teregułow, Ishaki, Kerimii inne. Ayas Ishaki, klasyk tatarskiej literatury – aktywnie uczestniczył w pracy organizacji „Prometeusz” w Warszawie, a w 1928r organizował w stolicy Polski komitet „Idel-Ural”, uruchomił wydawanie czasopisma dla Tatarów i drukował własne utwory. Wikipedia podaje, że „ podczas jednego ze swoich aresztowań i skazania na zesłanie do guberni archangielskiej, Ayas Ishaki przesiedział jakiś okres w więziennym pomieszczeniu razem z Józefem Piłsudskim – przyszłym premierem Polski”
W przededniu II Wojny Światowej mieszkało w Polsce około 5500, na Białorusi 2600 a na Litwie 1000 polsko-litewskich Tatarów. Po wojnie czynne meczety pozostały jedynie w Bohonikach i Kruszynianach.
Tatarzy – wojownicy brali udział w wojnach WKL, Rzeczpospolitej i Polski z ZakonemTeutońskim , Wielkim Księstwem Moskiewskim, Rosją, Turcją, Austrią, Węgrami. W okresie rozbiorów Polski Tatarzy wspólnie z Polakami aktywnie uczestniczyli w walce o wolność. Podczas II Wojny Światowej i niemieckiej okupacji, większość Tatarów podzieliło los swojego kraju.
Tatarzy wnieśli swój nieoceniony wkład w bogatą historię Wielkiego Księstwa Litewskiego, I i II Rzeczpospolitej oraz współczesnej Polski.
Tatarski zespół dziecięcy na tle Kazańskiego Kremla
Россию еще можно, хотя и с трудом, представить без Киева, Минска, но без Казани невозможно. Волжские татары живут, кроме Республики Татарстан, компактно, местами целыми районами, на территории пяти национальных республик и тринадцати областей Поволжья и Урала. В случае выхода Республики Татарстан из состава России основная часть этих территориальных образований будет проситься в состав нового татарского государства. Во что превратится тогда карта России?
Н.М. Карамзин, как и многие современники, считал казанских татар (татар Поволжья) потомками Золотой Орды и булгар.
По утверждению Льва Гумилева, татаро-монгольского ига не было. Русским и татарам пришлось объединяться перед лицом нашествия Запада. Тогда Запад для Руси представлял большую угрозу, чем Восток.
В армии Батыя насчитывалось около 600000 человек, из которых 75% составляли христиане. Такая мощь и сдерживала Западную Европу от желания осуществить крестовый поход и «окатоличить» Русь. В то же время «ордынский фактор» умерял амбиции удельных князей, толкавших русские земли к кровопролитным и разорительным усобицам. При этом толерантная природа Золотой Орды давала возможность усилить влияние церкви на Руси.
Одновременно в Золотой Орде неуклонно росло влияние ислама, чьим активным носителем и распространителем являлись волжские булгары. Со временем ислам стал официальной религией Золотой Орды (1312 г.). Этот фактор уменьшал влияние русских князей на Золотую Орду и усиливал вес Волжской Булгарии.
Однако ко времени распада Золотой Орды Московcкая Русь, собирая с русских дань для Сарая, окрепла так, что сумела объединить вокруг себя русские княжества. Для усиления своей роли на территории Золотой Орды Москва вступала в союз то с одним, то с другими ханствами. В дальнейшем она стала покушаться на территории Казанского, Астраханского, Сибирского, Крымского ханств. С завоеванием Казанского ханства в 1552 году борьба за наследие Золотой Орды завершилась, и присоединение других территорий к Руси стало, всего лишь, делом времени.
В жизни России многие законы и элементы культуры Золотой Орды укоренились надолго и «азиатское» наследие было предметом гордости, органичным элементом русской жизни, пока сначала Петр I, а затем Екатерина II не взялись делать из русских немцев, а из России некое шведско-немецкое государство. С тех пор вся историческая наука служила одной простой задаче – очернить Золотую Орду, унизить татар. «Забывая», что история Золотой Орды была частью мировой истории, а история раздробленных русских княжеств – частью татарской. В этом утверждении нет ничего обидного, как и в том, что история татарского народа последних четырех столетий является частью российской. Все дело в том, что европейцы, вслед за ними и русские, взяли инициативу в трактовке вопросов, связанных с золотоордынским периодом, в свои руки. Надо полагать, что создание черной легенды о татарах явилось страхом перед вселенским масштабом замыслов Чингизхана.
Настанет время, когда эпоха Золотой Орды будет оценена по достоинству. В то время, когда крестоносцы шли войной на мусульман, на просторах империи Чингизхана была объявлена веротерпимость: по «Ясе» все религии признавались равными, их служители были освобождены от уплаты налогов. Совершенная на то время экономика, строившаяся на высоком уровне чеканки монет и замечательная финансовая система, фантастическая по тем временам связь и управление, всеобщая перепись населения, наука, литература, зодчество – все это доказательства самостоятельного и высочайшего уровня развития культуры Золотой Орды.
Бесспорным является вклад татар в военное искусство, что выразилось в усовершенствовании оружия и военной тактики, некоторые черты которой сохранились до 20 века (структура построения на сотни, тысячи, десятки тысяч; система казачьих войск в царской армии и др.).
Все вышеперечисленное было унаследовано Россией, и это позволяло контролировать огромные территории и множество народов.
Таким образом, не пора ли признать, что Россия формировалась и возникла не на почве Киевской Руси, которая распалась на 8 суверенных государств еще в 12 веке, за целый век до появления монголов, а на почве золотоордынского наследия? На просторах бывшего государства Чингизхана русским удалось воссоздать империю, еще более грандиозную и могущественную под названием Россия.
Казань. Сабантуй. Путин. (2000 год)
Историческая миссия татар заключается в том, чтобы стать мостом между исламским миром и Западом. Республика Татарстан занимает особое место в исламской цивилизации. Она находится на границе Запада и Востока не только географически. Татары - носители культуры, сочетающей в себе исламские и либеральные ценности. Раз уж исламизация Европы, в том числе Польши, неизбежна – пусть это будет по варианту Республики Татарстан.
Muzułmanie Rosji i Polski - spojrzenie z Polski
Opracował: Zbigwie
Niniejszy tekst powstał z inicjatywy Ulitki. Autor dziękuje współautorce za wkład i wspólną pracę nad tekstem.
Najstarsi muzułmanie Polski i Rosji to przede wszystkim Tatarzy. Byli pierwotnie ordą już od V wieku władającą północno wschodnią Mongolią. Nazwa tego ludu pochodzi prawdopodobnie od imienia jednego z przywódców plemiennych Tatura. Świat poznał Tatarów pod tą nazwą dopiero za czasów Czyngis Chana w XIII wieku. Jako Tatarów zaczęto określać w Europie wszystkie ludy koczownicze wywodzące się z kotła Azji Środkowej. Nazwę tych znienawidzonych, sturczonych plemion mongolskich zaczęto wywodzić od mitycznych greckich otchłani piekielnych – Tartaru.
Batu – wnuk Czyngis Chana otrzymał w 1236 roku zadanie podbicia nadwołżańskich Bułgarów ze stolicą Bułgar w dorzeczu Wołgi i Kamy oraz zachodnich Kipczaków. Batu zadanie wykonał. W 1237 roku dotarł nad rzekę Jaik i wkroczył na Ruś, siejąc tam spustoszenie. W 1241 roku dotarł do Polski, a rok później również do Chorwacji i Albanii.
Świat chrześcijański stanął na krawędzi niewyobrażalnej katastrofy. Tatarzy stanęli przed możliwością opanowania całej Europy i dotarcia do oceanu. Europę Zachodnią uratowała śmierć Wielkiego Chana Ogodeja i Batu zrezygnował i wrócił do Karakorum. Batu przybył do stolicy wielkiego chana ponieważ musiał być obecny i uczestniczyć w podziale imperium. Potem osiadł nad Wołgą i zbudował swoją stolicę Saraj. Batu praktycznie władał niezależnym chanatem a Złota Orda rozkwitała za rządów Batu-chana (1227 - ok. 1255), obejmując: Powołże z powołżskimi Bułgarami, część Kaukazu, Krym, stepy nad Morzem Czarnym, Ural, zachodnią Syberię oraz część Azji Środkowej, a także stanowiła władzę zwierzchnią nad Rusią.
Od połowy XIV wieku trwał proces rozpadu Złotej Ordy, a jej rozbicia dokonał Timur Wielki 18 czerwca 1391 r w bitwie pod Kunduczą. A przecież jej chan Tochtamysz w 1382 roku zdobył i spalił Moskwę. Jego stolica Saraj nad Wołgą nadal rozkwitała. Złota Orda obejmowała tereny od Irtyszu po Dunaj zamieszkiwane przez nomadów tureckiego pochodzenia: Bułgarów, Kazachów, Kirgizów, Alanów, oraz ugro-fińskich Mordwinów. Większość tych ludów była znana jako Kipczacy.
I już wtedy rozpoczęło się osiedlanie Tatarów na ziemiach I Rzeczpospospolitej. Osiedlali się całe rodziny tatarskie: jeńcy, a nawet arystokracja tatarska. Mogli się tu rozwijać spokojnie. Tak zapoczątkowała się kolonizacja tatarska, a w zasadzie muzułmańska ziem polskich. W końcu XIV wieku islamizacja Złotej Ordy była już faktem dokonanym. W II połowie XVI w Tatarzy polscy występują już jako jednolita etnicznie grupa ludności składająca się niegdyś z mieszanki ludów i plemion z tatarami kazańskimi włącznie, chociaż główny ich napływ następował z ordy krymskiej.
Chan Uług Muhammed w połowie XV wieku zakłada Chanat Kazański. Dopiero inny Tatar – car Rosji Iwan IV zwany Krwawym zdobywa po stu latach w 1552 roku Kazań - burzy doszczętnie wszystkie meczety i prawie całe miasto oraz wysiedla całkowicie ludność tatarską. W jego miejscu wybudował nowe, całkowicie rosyjskie miasto, w którym przez 200 lat nie wolno było osiedlać się muzułmanom. Tatarska rzeka Jaik zostaje zmieniona i otrzymuje nazwę: rzeka Ural.
Najpiękniejsza w historii Tatarka - żona chanów Sjujumbike popełnia samobójstwo i rzuca się z wieży nie chcąc wyjść za mąż za moskiewskiego cara Iwana IV. Tak mówi legenda rozpropagowana przez Rosjan. Czyli księżniczka Siujumbike nie chciała cara. Widać pewne podobieństwo do naszej Wandy, co nie chciała Niemca i rzuciła się do Wisły. Prawda jednak w Kazaniu była inna. Sjujumbike została po prostu zabita przez Rosjan, którzy potem wymyślili tę legendę - jakby to się dzisiaj określiło - dla celów propagandowych.
Танец Сююмбике - Анастасия Бузунеева
Dyskryminujące zapisy zniosła dopiero caryca Katarzyna II. I Tatarzy powrócili do Kazania.
Polscy muzułmanie – Tatarzy zawsze cieszyli się pełnią praw obywatelskich i byli też wiernymi i często zasłużonymi obywatelami Rzeczpospolitej.
Obecnie mieszka w Polsce ok. 5000 osób pochodzenia tatarskiego, najwięcej zamieszkuje w województwie białostockim, w tym w samym Białymstoku jest ok. 1800 stałych mieszkańców z rodowodem tatarskim, w Gdańsku, około 200 osób. Oprócz tego żyją w rozproszeniu w Warszawie oraz na ziemiach zachodnich. Kilkakrotnie więcej jest obecnie muzułmanów - przybyszów z państw islamskich Afryki północnej, Iraku, Iranu, uciekinierzy z Bałkanów, Czeczeńcy, oraz Polacy, którzy przyjęli islam – ok. 700 lub 1000 osób w zależności od źródła. Ich liczbę szacuje się na ok. 25 tys. osób. Niektórzy szacują, że jest ich nawet 40 tysięcy.
Gminy tatarskie działają w Bohonikach i Kruszynianach na Białostocczyźnie. Nowe gminy, założone po 1945 r., znajdują się w Białymstoku, Gorzowie Wielkopolskim i Gdańsku. Obszar między Sokółką a Kruszynianami to unikalne w dzisiejszej Polsce ślady Orientu.
Meczet w Gdańsku
Tomasz Miśkiewicz jest Przewodniczącym Rady Imamów RP. Po przeszkoleniu w Arabii Saudyjskiej czuje się imamem wszystkich muzułmanów w Polsce. Tatarzy polscy jednak coraz częściej przyznają, że nie odpowiada im bliskowschodni, arabski model islamu.
Coraz wyraźniej rysuje się konflikt między spolonizowanymi Tatarami, wyznającymi islam, a muzułmanami z krajów arabskich. Tych drugich jest już w Polsce cztery razy więcej niż pierwszych.
Zwierzchnik religijny polskich muzułmanów mufti Tomasz Miśkiewicz uważa, że nie ma konfliktu między polskimi Tatarami a muzułmanami z krajów arabskich. Choć przyznaje, że istnieje określenie "tatarski islam", które oznacza islam spolonizowany, przesiąknięty kulturą europejską. Jego zdaniem Tatarzy powinni wracać do islamskich korzeni. Niektórzy mówią, że zmienił się po wieloletnim pobycie na studiach koranicznych w Arabii Saudyjskiej. Ciekawe są teraz Jego poglądy na temat wahabizmu i Bractwa Muzułmańskiego.
Wkrótce polscy Tatarzy staną się historycznym marginesem muzułmańskim. Już pojawiają się imamowie pochodzenia arabskiego. Tatarscy imamowie wkrótce już znikną. Ich miejsca zajmą arabowie.
Muzułmanie polscy zrzeszeni są w dwóch organizacjach: etnicznej - Związku Tatarów Polskich w RP i religijnej: Muzułmańskim Związku Religijnym w RP .
Przy rondzie Zesłańców Syberyjskich w Warszawie powstaje meczet dla 12 tys. warszawskich muzułmanów.
Meczet w Warszawie – projekt
Meczet buduje Liga Muzułmańska RP za pieniądze nieznanego saudyjskiego sponsora. I dlatego mówi się, że powstaje wahabicki meczet – centrum promowania ideologii wahabickiej.
W Warszawie istnieje już jeden meczet. Jest skromny i od dawna za ciasny. Znajduje się w Wilanowie, w zaadaptowanym niedużym domu przy ul. Wiertniczej. Należy do Muzułmańskiej Gminy Wyznaniowej, która prowadzi również Centrum Kultury Islamskiej.
- Z nowym meczetem nie mamy nic wspólnego. Buduje go zupełnie inna organizacja - zaznacza tutejszy imam Nezar Charif.
Gmina z Wiertniczej jest członkiem istniejącego od 1925 r. Muzułmańskiego Związku Religijnego w RP. Przewodniczący związku - mufti Polski Tomasz Miśkiewicz - o inwestycji Ligi Muzułmańskiej wypowiada się z rezerwą: - Sami chcemy zbudować w Warszawie meczet i to również na Ochocie. Już przed wojną mieliśmy tu działkę pod tę inwestycję. Był gotowy projekt.
Właścicielem nowo budowanego meczetu jest Liga Muzułmańska - czyli związek zrzeszający przede wszystkim emigrantów z krajów arabskich, no i neofitów polskich, od której to odcina się Muzułmański Związek Religijny zrzeszający polskich Tatarów, znanych z wieloletniego zintegrowania z naszym krajem.
Liga Muzułmańska zaś powiązana jest z FIOE (Federation Of Islamic Organisations in Europe), organizacji powiązanej z Bractwem Muzułmańskim. Hamas, jest palestyńską filią Bractwa.
Nasilają się protesty przeciwko budowie meczetu w stolicy Polski. Nie chodzi o to, że sąsiedzi obawiają się głośnych nawoływań muezina. Przeciwnicy islamskiej świątyni boją się, że za jego budową stoją Bracia Muzułmańscy. Mało znane Stowarzyszenia Europa Przyszłości twierdzi, że za budową stoi m.in. organizacja Bracia Muzułmańscy.
Ta organizacja, która ma filie w 70 krajach świata, żąda powrotu do zasad Koranu i szariatu. Przeciwnicy budowy boją się więc, że w stolicy zalęgną się islamiści, którzy mogą nawoływać do przemocy, będą szerzyć nienawiść do kobiet.
Według sondażu dla "Gazety Wyborczej" Polacy są podzieleni w sprawie budowy kolejnych meczetów. Nie przeszkadza to 48 proc. Polaków, przeciwnych jest 42 proc. Wciąż Polacy są bardziej tolerancyjni niż inne narody Europy. Np. w grudniu Szwajcarzy opowiedzieli się w referendum za wstrzymaniem budowy kolejnych meczetów.
Tymczasem Liga Muzułmańska przystępuje do budowy nowego meczetu w Łodzi.
Tatarstan, autonomiczna republika Federacji Rosyjskiej, liczy 3,8 mln mieszkańców. Spośród nich 2 mln stanowią Tatarzy, co daje 52,9% ludności. Kazań nazywany jest trzecią, wschodnią stolicą Rosji po Moskwie i Sankt Peterburgu. W całej republice występują dwujęzyczne nazwy miejscowości, a dzieci i młodzież w Tatarstanie uczą się obowiązkowo języka tatarskiego.
Obszar Tatarstanu to prawie 70 tys. km kwadratowych, posiadający 6,7% rosyjskich zasobów ropy naftowej i pewne zasoby gazu ziemnego oraz gipsu.
Tatarzy są największym po Rosjanach narodem w państwie (jest ich prawie 6 mln, z czego większość mieszka poza Tatarstanem) i naturalnymi liderami społeczności muzułmańskiej, która już dziś stanowi niemal 20 proc. obywateli Federacji Rosyjskiej.
Niewykluczone, że na dłuższą metę bardziej niż mało realna niepodległość Tatarom opłaca się zajęcie uprzywilejowanej pozycji w Federacji Rosyjskiej.
Niewykluczone, że w przyszłości Tatarzy przejmą rządy w Rosji. Są narodem bardzo przedsiębiorczym i ich pozycja ciągle wzrasta. Oto meczet, jaki wybudowali w Kazaniu.
Meczet Kul Sharif – Kazań
Nie mamy najmniejszych wątpliwości, że z pozostałymi muzułmanami na terytorium Federacji Rosyjskiej nie będzie żadnych problemów. Z Czeczenią i pozostałymi ludami wyznającymi islam, Federacja Rosyjska poradzi sobie właściwymi metodami dbając o jedność swego państwa.
Tak jak do Polski, tak i do Rosji przybywają muzułmanie z zewnątrz. Tendencjach demograficzne przewidują, że do 2050 r. liczba obywateli Federacji Rosyjskiej może się skurczyć do 100 mln (z obecnych 143 mln). Państwo to jest więc, podobnie jak kraje Unii Europejskiej, skazane na import siły roboczej. Lecz tu przybywają głównie Azerowie, Uzbecy, Kirgizi, Tadżycy i inni „czarni”, jak ich nazywa się w Rosji.
Koran mówi, że najwyższą godnością, jaką może osiągnąć człowiek jest osobiście toczyć wojnę z wrogami swej wiary. /Szaraf ad-din Ali Jazdi Zafarnama/
Jednak w Federacji Rosyjskiej stwierdzenie to nie ma żadnego znaczenia. I można przyjąć, że nie występuje tam zagrożenie islamizmem takie jak w Europie Zachodniej. Kazańscy i polscy Tatarzy nie zrzekli się swojej wiary, tradycji i kultury – zintegrowali się ze społeczeństwem, w którym żyją od wieków i przyjmują ich wartości.
A w Polsce? W Polsce jednak będzie to samo, co we wszystkich krajach Unii Europejskiej rządzonej przez lewicowych liberałów. Pojawia się wielu imamów pochodzących z Arabii Saudyjskiej.
Rozpanoszenie się muzułmanów w Europie jest związane z apostazją wszelkich euro liberalnych zachodnioeuropejskich elit i nie tylko elit. Ta apostazja dominuje dzisiaj w sytych społeczeństwach wielu krajów Europy. W preambule "konstytucji" Unii Europejskiej mogłoby się przecież znaleźć odwołanie do korzeni judeochrześcijańskich. Największy meczet w Europie ma być zbudowany w Kolonii. Drugą Mekką ma być Kordoba.
Myślę, że szerząca się na Zachodzie apostazja, nienawiść liberałów do swoich korzeni jest przyczyną zagrożenia Europy islamizmem. Zgadzam się, że jej źródłem jest głupota ludzka. Głupota rządzących w Europie euro liberałów! Zagrożeniem dla naszej cywilizacji, jest tylko jedno - głupota ludzka, a ta nie zmienia się od początku świata. Nie wiem tylko dlaczego akurat żyjemy w takich czasach, w których ta głupota ludzka dominuje w Zachodniej Europie dopuszczającej do wędrówek ludów prowadzących do jej podboju przez muzułmanów!?
Społeczeństwa Unii Europejskiej muszą zrozumieć, że można nie dopuścić do powstania Eurabii – kalifatu europejskiego ze stolicami w Kordobie, Kolonii i Prisztinie. I nie jest obiektywną koniecznością uczenie się już dziś na pamięć słów:
La ilaha illa’llah, Mohammedan rasul Allah!
Nie ma Boga nad Allaha, a Mahomet jest jego prorokiem!
Chyba, że pragną hurysek – ciemnookich, zachwycającej piękności dziewcząt, które oczekują w zaświatach na każdego mężczyznę wyznającego islam. Ich młodość i wdzięki są wieczne, a ich dziewictwo odnawia się ku rozkoszy każdego muzułmanina. Wtedy, te święte muzułmańskie słowa uczynią ich muzułmanami!
Co nas, Europejczyków i muzułmanów czeka dalej. Konwergencja, konfrontacja czy też koegzystencja? Czy Europa będzie kontynentem wyłącznie z meczetami? Czy rządzący w Europie lewicowi euro liberałowie za głównego przeciwnika swojej wizji państwa uznając religię chrześcijańską, która dominuje ciągle w Europie i tworzy jej realną tożsamość, stracą władzę? A może zrezygnują z oficjalnej państwowej religii, jaką jest laicyzm? Czy Laickość staje się agresywną quasi-religią, która doprowadzi do ”muzułmanizacji” Europy? A może nastąpi wahnięcie nastrojów społecznych i euro liberałowie na drodze demokratycznej stracą władzę w UE na rzecz konserwatystów i zostaną zmieceni na śmietnik historii? Czy zgadzacie się z tezą, że współczesna wędrówka ludów realizuje się poprzez imigrację i w taki sposób muzułmanizm dokonuje podboju Europy? Czy prawdą jest, że wojna cywilizacji trwa cały czas nieprzerwanie na przestrzeni dziejów - jak to niektórzy dostrzegają - i nie ustaje, a wręcz odwrotnie nasila się. Czy zdarzy się nowa Wandea?
Czy tymczasem, dopóki w Europie rządzą lewaccy liberałowie, obywatele wszystkich państw Unii Europejskiej powinni zacząć uczyć się muzułmańskiego wyznania wiary - tak na wszelki wypadek?
A Wy, szanowni czytelnicy, co sądzicie na ten temat?
А вы, дорогие гости из России, соглашаетесь с настоящей статьей? И что нас ждёт - как думаете?
